Dag 1: angsten overwinnen

Het vliegtuig kwam keurig optijd aan op Dubai. Na een ellenlang stuk lopen, de douane door (Tom heeft nu ook meerdere stempels in zijn paspoort :) ) en nog meer lopen zagen wij meteen onze backpacks op de rolband. Dit gaat allemaal wel heel voorspoedig! Onze chauffeur werd gebeld en konden na nog een stukje lopen meteen de gekoelde auto in. Man, man, man wat zijn wij blij dat Dubai niet zoals Nederland bekend staat om zijn fietsen, maar om zijn sportieve bolides, met stoelverkoeling. Want dat is meer dan nodig hier. Waar we de dag startte (om 06:30) met 30 graden hebben wij het later zelfs 45 graden zien worden. Ook het inchecken bij JA Oceanview was snel en goed. Omdat de kamer al klaar was mochten wij eerder inchecken. Na even zitten op het balkon ging al onze voorspoed in een rap tempo naar beneden. De 3 autos die we in Nederland geregeld hadden bleken na appcontact toch niet meer beschikbaar. Gelukkig hadden we nog niet betaald, maar alles bleef een beetje vaag vanaf het verhuurbedrijf. Kwamen ze nu met andere auto's, moesten we naar hun, moesten we naar een ander verhuurbedrijf.. uiteindelijk hebben we besloten om er maar heen te gaan. Op de kamer blijven zitten is handig voor de wifi, maar zo gaan onze 3 dagen in Dubai wel heel snel om en als we alles, wat we willen doen, met de taxi gaan doen is ons geld ook snel op. Uiteindelijk is het goed gekomen en hebben we een zwarte Chevrolet Camero RS. 

Hoewel het voor ons voelt alsof we al een dag erop hebben zitten (Tom heeft sinds we vertrokken uit Nederland de dag ervoor nog helemaal niet geslapen en ik muizenslaapjes) is het nog maar half 2 als we richting the Dubai Mall rijden. Daar aangekomen weten we niet wat we zien, alle winkels die je je kan bedenken zijn te vinden in the Dubai Mall.. en nog veel meer.. de skibaan zijn we niet tegengekomen, maar wel een grote schaatsbaan, een waterval en een heel aquarium incl (grote) haaien en roggen.We zijn inmiddels doodop, maar we zijn er nu.. toch maar het aquarium in en dan meteen maar de Burj Khalifa bezoeken omdat het dan goedkoper is om een combiticket te kopen. Voor andere stellen is dit misschien niks, maar voor ons een uitdaging. Tom is als de dood voor haaien en ik vind op een keukentrapje staan al niet chill. Via een koepel gingen we het aquarium door, overal om ons heen vissen, haaien en roggen. Ik merkte niet dat Tom last had van spanning want hij wist er zelfs nog even een lachje uit te persen voor de foto. We hebben ook nog andere onderwaterdieren gezien en zelfs krokodillen van +4,5 meter. 

Meteen door naar mijn grootste angst: hoogte. En dan ook meteen het aller hoogste gebouw ter wereld. Met rode oogjes van vermoeidheid staan we in de rij. Opzich gaat het nog vrij vlot (de mevrouw van de tickets probeerde ons duurdere kaarten aan te smeren zonder rij omdat het zo druk was) binnen een half uur staan we bij de lift. Toen werd ik wel even niet lekker. Tom zag mij, hoe hoger de lift ging, witter worden. Stiekem heeft hij mijn hand vastgehouden om me rustig te krijgen. Hoezo stiekem zou je denken, maar het tonen van affectie is hier in het openbaar niet gewenst. Dus elkaars handen vasthouden, net als knuffelen en kussen moet je liever niet doen, maar wat was ik er blij mee. Tom gaf mij de camera zodat ik het door de lens kon zien, wat beter ging. Zoals op de fotos te zien ging het eruit persen van mijn lachje wat minder gemakkelijk. 

Toen we beneden kwamen waren we kapot. We hebben snel nog een pizza gegeten met nep Italiaanse ham (hadden we natuurlijk kunnen weten want islamitisch land.. ) en besloten nog even een plons te nemen in het zwembad bij het hotel. Om 19:30 besloten we toch om naar bed te gaan. Morgen optijd (7:00) de wekker want we gaan een jetski tour doen.