Dag 8: Het zou eigenlijk een rustig dagje zijn

Het is even voor 10e als we aanschuiven aan het ontbijt. We hebben in dit hotel een half uurtje langer de tijd dan in Phuket. Tot half 11 kunnen we hier namelijk ontbijten. Wanneer we terug willen gaan naar de kamer om ons klaar te maken voor het zwembad (vandaag dachten we een lekker rustig dagje te doen aan het zwembad) zien we allemaal longtailbootjes liggen. We besluiten om te vragen of we einde dag naar de stad kunnen gaan. Het is namelijk niet te lopen naar de andere kant van het eiland door de toch wel jungle achtige bebossing. De man (Pan) van het het bootje verteld dat we hem ook kunnen huren voor 4,5 uur. Hij zal ons eerst naar de stad brengen, dan naar de aapjes, vervolgens naar een strandje en we kunnen ook nog snorkelen. Na even te overleggen besluiten we dat te gaan doen. 15 minutes you here zegt Pan... Noo half hour. We moeten nog omkleden en onze spullen pakken dus in een kwartier gaan we dat nooit redden. Hij gaat akkoord. Uiteindelijk moeten we nog haasten want onze kamer is in 1 dag alweer ontploft en we kunnen van alles niet vinden.

We haasten ons naar het bootje. Wanneer we erop stappen vallen de eerste spetters alweer. Wanneer we ons hotel achter ons laten zijn de spetters enorme druppels geworden. We moeten er wel om lachen, dit past zo erg bij ons. We trotseren best wel hoge golven als we bijna bij de stad zijn. Pan parkeert de boot behendig tussen de vele andere longtailbootjes. Via de voorkant van de boot springen we op de hoge kade. En ja hoor het is alweer gestopt met regenen. How long vraagt Tom aan Pan. Het maakt hem niet uit, hij wacht bij de boot. Wanneer we willen gaan, gaan we weer. We willen naar de view point.

We lopen door de smalle straatjes van de stad. We besluiten voor de zekerheid nog even wat water te kopen. Dan starten we de klim. Eerlijk, na de eerste paar trap tredes waren we er al klaar mee. Het zweet gutst letterlijk van lichaam, maar we zetten door. Na een tijdje arriveren we op plateau 1. Het uitzicht is mooi, maar nog niet je van het. We betalen 30 baht pp en gaan door. Volgende punt 370 meter verder. Moet het? vraagt Tom. Kom op schat.. dit kunnen we! YouTube zei dat het makkelijk was. Jij met je YouTube. Ik moet lachen en we stappen door. De trappen zijn nu vervangen door een stijle weg omhoog wat eigenlijk nog rotter is. Wanneer we een boompje met schaduw passeren is Tom er helemaal klaar mee. Ik wil terug zegt hij. Er komen net een aantal toeristen aan van de andere kant. "Zal ik vragen of het nog lang is? Straks zijn we er bijna en dat is wel heel jammer" vraag ik eerst snel aan Tom. Stiekem ben ik er ook wel klaar mee om in de brandende zon te lopen, maar straks is alles voor niks geweest. "Oke is goed stemt Tom mee in". Ik loop naar de Italianen (denk ik) en vraag of we nog ver moeten en of het te doen is.. noo almost there! Like, 2 minutes. Ik kijk Tom aan. Hij zegt zucht en zegt oke we gaan door. Het was inderdaad nog maar een klein stukje. Het pad af en dan rechts de berg omhoog. Wanneer we er aankomen zijn er niet veel mensen. We gaan zitten en bekijken het echt wel mooie uitzicht. Ook maken we wat fotos. Wanneer we weer willen gaan ziet Tom het bordje staan naar level 3. Het knikt ernaar en zegt "je bekijkt het maar". Ik moet lachen, maar ben wel trots op hem dat hij doorgezet heeft.

We hadden op de heen weg al onze shirts uitgedaan omdat deze doordrenkt waren met zweet. Wanneer we de weg naar beneden vervolgen ziet Tom dat mijn schouders aan het verbranden zijn. Doe mijn shirtje over je schouders zegt hij lief. In het stadje had ik al een leuke tiedye shirt gezien van Phi Phi. "We gaan die zo wel voor je halen". We dachten dat de weg naar beneden plezanter zou zijn, maar door de stijle weg naar beneden vangen onze knieën constant klappen op. Dat wordt morgen spierpijn. In het stadje aangekomen kopen we het tshirt en nog wat andere souvenirs. Terug naar boot? Goed plan. We moeten even zoeken naar de boot en wanneer Pan ons ziet snelt hij naar de boot. "We go monkey monkey now" zegt hij.

We varen de stad uit en even verderop zien we een aantal mensen aan een rand staan. Ze kijken naar 2 aapjes in een boom. We stappen onze boot uit en staan tot onze knieën in het water. Enorm hoge bergen rechts van ons. We lopen naar de aapjes en maken wat fotos en filmen wat. Even een plons nemen in het water en we gaan weer door. We gaan naar een mooi strand volgens Pan. Wanneer we er aankomen hoost het weer. Het zal normaal vast heel mooi zijn, maar door de vele regen is het moeilijk om de schoonheid ervan te zien. Toch moeten we er wel weer om lachen. We gaan door naar het snorkelplekje iets verderop. We zien wat koraal en was visjes. Doordat de boot door de storm erg heen en weer ging zijn we alle 2 een beetje duizelig. We besluiten terug te gaan naar het hotel.

We vragen Pan of we vanavond naar de stad kunnen. Hij geeft zijn whatsapp en zegt dat het van het weer afhangt. We betalen hem voor de 4,5 uur en gaan het strand van het hotel op. Het regent nog steeds. Door het zoute water hebben we dorst gekregen en we besluiten om naar het koffie tentje te gaan. We nemen een salty caramel en cookie frappuccino met een brownie en cheesecake. Tom vraagt ondertussen in de app of er alweer fietsen zijn. Die zijn er! Snel maar even regelen dan.

We komen aan in het dive and activity centre waar we onze fietsen kunnen halen. Ook kweken ze hier Nemo visjes en vangen ze baby haaitjes op. We kijken wat rond en nemen onze fietsen mee. Dit gaat een stuk gemakkelijker dan al dat geloop. 

Net wanneer we ons aan het klaar maken zijn om naar de stad te gaan krijgen we een appje. We halen uit het bericht dat we niet kunnen gaan door de regen. Dan maar weer in het hotel eten. We stappen op onze fietsen een rijden naar het restaurant. Tom heeft dit keer een pizza en ik zalm. Het smaakt ons weer goed. Ons hotel is echt super mooi, maar er is niet zo veel te doen en te beleven. We besluiten terug te gaan naar ons huisje. Hier bestellen we ons toetje en een cocktail met de roomservice. De keuze om terug te gaan naar de kamer was slim want wanneer ons toetje gebracht wordt barst de regen weer los. Droog op onze veranda genieten we van het getik van de regen. Het gekke is dat het nog steeds warm is dus uiteindelijk besluiten we om in onze kamer in de airco te gaan zitten. Ik typ de blog en Tom kijkt nog wat Youtube. Uiteindelijk is het alweer over 12e als we besluiten te slapen.